Kleding, je hebt ze in alle soorten én verschillende prijscategorieën. Iets waar ik vaak over twijfel, is de prijs wat ik voor een kledingstuk wil betalen. Zo'n drie jaar geleden, toen ik vaker 'zelfstandig' begon te winkelen met een vriendin in plaats van met mijn moeder, ging er een wereld voor me open. Mijn moeder was nooit fan van H&M, Only en nog meer van dat soort winkels. Maar toen ik deze winkels binnenliep, vond ik het allemaal zó leuk! En duur kun je het ook niet noemen, helemaal niet zelfs. Er was een tijd dat ik alleen maar naar dat soort winkels ging. Dit is een tijdje zo gebleven, maar toen begon het me toch te vervelen. Elk seizoen kwamen er weer van die basic kledingstukken in de rekken te hangen, ik vond het erg saai worden. Sindsdien ben ik steeds meer op zoek naar uniekere kledingstukken, waarvan ik in ieder geval denk dat niet iedereen er mee rondloopt. Ik heb wel eens een trui gekocht bij de H&M, omdat ik hem erg leuk vond en een gevoel had dat niet iedereen hier in zal lopen: mijn gevoel klopte! Nu is het veel lastiger om dit soort dingen te vinden in de budget-winkels, dus neig ik ergens wel meer naar de uniekere -dus duurdere- stukken.
Ik kocht laatst een jurkje van Jacky Luxury, en je merkt gewoon het verschil. Het is een jurkje die vrij netjes is, wit, en met ruches aan de bovenkant (verwacht hier een OOTD van). Je kunt hem off-shoulder dragen of gewoon als shirt. Dat maakt het voor mij een stuk meer bijzonder (bijzonderder?): het gevoel dat je meer kanten op kan met een product. De stof, de manier waarop het kledingstuk is afgewerkt, de manier waarop het aanvoelt op je huid, je merkt gewoon dat je met luxe te maken hebt. Ik had geluk, het jurkje was afgeprijsd van €65,- naar €20,-! Nu is €65,- niet belachelijk voor een jurkje, maar in mijn '
cheap-ass tijd' had ik dit nooit willen uitgeven.
Ik merk bij mezelf dat ik liever mijn kleding koop bij een plaatselijk winkeltje, in het buitenland of in een duurdere winkel. Gewoon om zeker te zijn dat zo min mogelijk mensen het hebben. Als iemand het zelfde kledingstuk als mij aanheeft, kan dat gewoon mijn bui verpesten.
I don't like! Natuurlijk zijn luxe-producten niet meteen uniek (denk bijvoorbeeld aan de Louis Vuitton Speedy), maar ik denk dat je mijn punt snapt ;)
Nadeeltje is wel: ik werk nog niet. Ik zal dat erg graag willen, maar ik tennis ook redelijk veel. Ik wil wel een beetje 'op niveau' blijven, dus
no way dat ik daar mee wil gaan stoppen. Daarom heb ik niet veel geld en al kom ik niets tekort van mijn ouders, is het moeilijker om duurdere stukken aan te schaffen. Dan neig ik toch weer naar het 'zoveel mogelijk krijgen voor je geld' dan 'wachten tot ik gespaard heb voor die mooie rok' idee.
Anyway, ik zit dus een beetje met gemengde gevoelens. Één ding is wel zeker: zodra ik werk, ga ik voor de uniekere en duurdere kledingstukken!
Wat zou jij doen? Veel goedkope kleding hebben, maar weten dat er een kans bestaat dat er nog heel wat andere mensen zijn die het dragen, of duurdere uniekere kledingstukken aanschaffen die waarschijnlijk een stuk minder mensenin hun bezit hebben? Let me know!
liefs
